Górska miejscowość gdzieś we Francji. W tajemniczych okolicznościach znika kobieta – Evelyne. Mało kto ją znał. Od czasu do czasu pomieszkiwała w górskim domku swojego męża. Nikt nie wie co się stało. A jej samochód zostaje odnaleziony pusty, przy jednej z dróg. I tak zaczyna się śledztwo. I powoli zaczynamy poznawać mieszkańców miasteczka i nie tylko. Okazuje się, że w tej cichym, górskim miasteczku nie jest wcale tak spokojnie, a jego mieszkańcy mają dużo sekretów. Czytaj dalej
Kiedyś dawno temu trafiłam na teledysk grupy Fat Boy Slim – Weapon of Choice z 2001 roku. Ku mojemu wielkiemu – pozytywnemu – zdziwieniu główną rolę zagrał w nim sam Christopher Walken. Tak, ten aktor znany m.in. z „Łowcy jeleni”, „Zabójczego widoku”, „Powrotu Batmana”, czy „Ostatniego sprawiedliwego”. Filmy z jego udziałem, można by wymieniać w nieskończoność. I te lepsze i gorsze. Ale wróćmy do teledysku Fatboy Slim. Sam teledysk trwa ok. 4 minut, a Walken wciela się w businessmana czekającego w holu hotelu. Czytaj dalej
Już za niedługo, już za chwileczkę, czyli 22 grudnia 2021, swoją premierę będzie mieć czwarta część filmu Matrix – „Matrix Zmartwychwstania” w reżyserii Lany Wachowski. W rolach głównych ponownie wystąpili: Keanu Reeves, Carrie-Anne Moss. Na razie nie znamy treści filmu, ale pewnie znów zostaniemy zaskoczeni. Przyznam, że podobały mi się dwie pierwsze części Matrixa. Trzecia mnie rozczarowała, trochę przekombinowana. Zobaczymy jak będzie z czwartą częścią. A dziś zestaw wszystkich plakatów, jakie do tej pory zostały nam zaprezentowane.
GS
Rok 1750, Francja. Markiz des Arcis, jest znanym w Paryżu podrywaczem. Rozkochane w swojej osobie damy szybko porzuca. Pewnego dnia zakochuje się do szaleństwa w madame de La Pommeraye, atrakcyjnej wdowie wycofanej ze świata…Żyjącej w wielkim pałacu na wsi. Markiz przez lata stara się ją zdobyć, niestety Madame ciągle się opiera. W końcu poddaje się one swojemu sekretnemu pragnieniu i ulega Markizowi. A nawet więcej zakochuje się w nim i ma nadzieję na długi związek. Niestety Markiz, jak to ma w swoim zwyczaju, szybko nudzi się „zdobyczą”. Myśląc, że jego „ukochana” też już się nim znudziła proponuje jej przyjaźń.
Oszalała ze smutku Madame de La Pommeraye szuka zemsty na markizie i korzysta z usług dwóch prostytutek, Madame de Joncquières i jej córki, młodej 20-letniej kobiety o niezwykłej urodzie… Czytaj dalej
Mahamedou Ould Slahi urodził się na Mauretanii. Był chlubą rodziny. Otrzymał stypendium i wyjechał studiować do Berlina. Do domu wraca na rodzinną uroczystość. Niestety nie kończy się ona dla Mahamedou dobrze. Pod dom rodzinny podjeżdża policja i służby mauretańskie. Zostaje aresztowany. Wpierw myślał, że został zatrzymany przez pomyłkę, i że sprawa szybko się wyjaśni. Niestety zostaje przekazany amerykańskim służbą, które wywożą go do więzienia w bazie Guantanamo. Tam bez oskarżenia jest przetrzymywany, poddawany fizycznym i psychicznym torturom, które mają doprowadzić do przyznania się do udziału w zamachu 11 września. Któregoś dnia w bazie Guantanamo pojawia się znana amerykańska prawniczka specjalizująca się w obronie więźniów politycznych, wraz ze swoją asystentką. Chcą pomóc Mahamedou w wyjaśnieniu sprawy i chcą doprowadzić do uczciwego procesu. Po drugiej stronie staje prokurator wojskowy, który ma rozkaz, aby za wszelką cenę doprowadzić do skazania więźnia na śmierć. Czytaj dalej
Ruben jest pełnym pasji perkusistą, a Lou przebojową wokalistką. Gdy ruszają w trasę koncertową, a marzenie o wydaniu debiutanckiej płyty jest na wyciągnięcie ręki, Ruben z dnia na dzień zaczyna tracić słuch. W jednej chwili życie, które dotąd znał i kochał, tonie w gruzach, a przyszłość staje się wielką niewiadomą. Tak zaczyna się film, który w 2019 wzbudzał zachwyt. Nagradzany, ceniony, wychwalany.
Cóż, w końcu udało mi się go zobaczyć. I….., hm…… I na tym chciałam skończyć. Ale… Czytaj dalej
W paryskiej kamienicy pod adresem 8 Rue de l’Humanite mieszka siedem rodzin. Postanowili pozostać w Paryżu, pomimo, że wielu ich sąsiadów i znajomych uciekło z miasta tuż przed wybuchem pandemii. Trzymiesięczny lockdown zaczyna się jednak dawać we znaki wszystkim sąsiadom. Wpierw rodziny między sobą „skaczą sobie do gardeł”, obrzucają się pretensjami o wszystko. Potem w zasadzie wszyscy kłócą się ze sobą. Ale na koniec…. Pewnie się domyślacie, w końcu to komedia.
W filmie mamy przedstawicieli wszystkich frakcji i reakcji na pandemię. Hipochondryk zatruwający życie swojej rodzinie. Boi się każdego podmuchu powietrza, każdego oddechu. Nie pozwala nawet wychodzić psu na spacer. Bojąc się, że ten przyniesie wirusa do domu. Wszystko spryskuje płynami, nosi maseczki, rękawiczki, a nawet kombinezon. Mamy też w filmie koronasceptyka, uważającego, że to spisek najbogatszych. Czytaj dalej
Swojego czasu byłam wielką fanką filmów Spike Lee. Takie filmy jak „Mo’Better Blues”, „Malcolm X”, „Autobus” były tymi ulubionymi. Potem jakoś zapadła cisza. Ale nie twórcza cisza tego reżysera, tylko nowe filmy, które kręcił nie były już tak mocne i wciągające. Nie poruszały ważnych społecznie problemów. Mam takie wrażenie, że w pewnym momencie Lee zaczął odcinać kupony i rozmieniał się na drobne. I przyszedł 2006 rok i film „Plan doskonały”. Na początku pomyślałam, Lee wziął się za totalną komercję. Film sensacyjny w gwiazdorskiej obsadzie. Jodie Foster, Clive Owen, Denzel Washington, Willem Dafoe. Pomimo to stwierdziłam, że obejrzę. A co mi tam, zwłaszcza, że uwielbiam Clive’a Owena. Czytaj dalej
„Doktor Śmierć”, tak nazywano amerykańskiego lekarza Jacka Kevorkiana. Od lat 80. Opowiadał się on za eutanazją dla osób nieuleczalnie chorych, ale mogących podejmować świadome decyzje. Kevorkian oprócz propagowania eutanazji, walki o jej zalegalizowanie, był osobiście odpowiedzialny za czynny udział w ponad 130 tzw. „samobójstw wspomaganych”. Opracował również metody wykonywania eutanazji, które później wykorzystywał w swoich praktykach. Czytaj dalej
Nathalie i François wiodą iście idylliczne życie. Są w sobie zakochani, planują wspólne życie. Są młodzi, piękni, mają dobrą pracę. Postanawiają się pobrać. Pośród płatków śniegu, bliskich przyjaciół i rodziny. Niestety całe szczęście przerywa nagła śmierć Françoisa. Nathalie, nie może pogodzić się ze śmiercią ukochanego. Aby zapomnieć rzuca się w wir pracy, awansuje na kierownika. Oprócz miłości niczego jej nie brakuje. Aż pewnego dnia, nie wiadomo dlaczego, całuje swojego podwładnego, niepozornego, łysiejącego, skromnego, zakompleksionego Marcusa. Nathalie nawet nie pamięta, że go pocałowała, ale Marcus nie może o tym zapomnieć. Zakochuje się w szefowej od pierwszego pocałunku. Pochodzą z dwóch światów, ona Francuzka, on Szwed. On zawsze modna, elegancka, pewna siebie, wygadana. On noszący ciągle sweter jak po dziadku, łysiejący, niemłody. Czy tych dwojga połączy głębokie uczucie. Czy bliscy i znajomi zaakceptują takiego partnera u boku Nathalie? Czytaj dalej
I oto jest nowy zwiastun najnowszego „Batmana” – planowana premiera marzec 2022.
Film czeski. Ostatnio mało słychać o tej kinematografii. Kiedyś miała się świetnie. Wspominałam ostatnio o pierwszych filmach Milosa Formana. Dziś o innym reżyserze, który był jednym z ważniejszych przedstawicieli czeskiej szkoły filmowej. Jiří Menzel – bo o nim mowa – debiutował w 1964 roku. Dwa lata później nakręcił folm „Pociągi pod specjalnym nadzorem”, za który otrzymał Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny. Na swoim koncie ma wiele filmów w tym nakręcony w 2006 roku „Obsługiwałem angielskiego króla” na podstawie powieści o tym samym tytule autorstwa Bohumila Hrabala. Czytaj dalej
Dziś polecam kolejną komedię w ramach filmowego powrotu do przeszłości. Michael Douglas, Kathleen Turner i Danny DeVito w popisowych rolach, które możemy zobaczyć w filmie „Wojna państwa Rose”. Za kamerą stanął sam Danny DeVito.
Barbara i Oliver Rose sprawiają wrażenie szczęśliwego, idealnego małżeństwa. Jednak niech nas nie zwiodą pozory. Po 17 latach para postanawia się rozwieść. Cóż, wydaje się że sprawa zakończy się szybko. Ale… No właśnie. Kością niezgody staje się piękna posiadłość, na którą wspólnie zarobili pieniądze. Czytaj dalej
Dla Mado jej 47 lat, to nowa 20-tka! Imprezuje, szaleje, bawi się. Marzy, by na skuterze i w różowym kasku podbić ulice Paryża i serca pięknych mężczyzn. Jest absolutnym przeciwieństwem swojej córki – odpowiedzialnej, dojrzałej, a nawet trochę sztywnej – 30-sto letniej Avril. I może to wszystko nie byłoby aż takie dziwne, gdyby nie fakt, że obie mieszkają razem, córka wychowuje i pilnuje matkę, nie zawsze skutecznie. Gdyby tego było mało – obie zachodzą w ciążę, jedna bardziej, druga mniej planowaną. Burza hormonów, armagedon rodzinnych animozji. Jak przeżyć, urodzić i nie zwariować?
Reżyserka zaczerpnęła pomysł z kobiecego tygodnika do którego list napisała czytelniczka. Czytaj dalej
Zacznijmy może od czegoś lżejszego. Co powiecie na angielski humor i komedię „Goło i wesoło” z 1997 roku? Cóż oglądałam ją przed laty i muszę przyznać, że pamiętam ją do dziś. Ci ciekawe, film nominowany był do Oscara w 4 kategoriach: Najlepszy film, Najlepszy reżyser, Najlepszy scenariusz oryginalny i Najlepsza muzyka oryginalna. I właśnie w tej ostatniej kategorii zgarnął statuetkę. Zresztą film był nominowany do wielu nagród i zwyciężał w licznych najważniejszych filmowych konkursach: BAFTA, Europejska Akademia Filmowa, Cezary, Goya, Złote Globy.
Sześciu zdesperowanych bezrobotnych, byłych pracowników stalowni z Sheffield szuka sposobu na zarobienie pieniędzy. Niestety o pracę w regionie jest bardzo ciężko, a utrzymać siebie i rodzinę z zasiłku dla bezrobotnych wydaje się niemożliwe. Czytaj dalej
Jim Jarmusch zawsze tworzy filmy klimatyczne, artystyczne i co za tym idzie niezależne. Super, że do polskich kin (i na VOD) wracają filmy mistrza amerykańskiego kina niezależnego, który nierozerwalnie związany jest z 25-letnią historią Gutek Film. W kinach będziemy mogli obejrzeć aż 7 wczesnych filmów reżysera.
Niestety, albo stety wpadłam jednak w serialowy świat. Coraz więcej mam ich na swoim koncie, choć cały czas sobie powtarzam – koniec z tym, oglądaj tylko filmy 😊. Ale niestety poddałam się. I ostatnio obejrzałam na Netflix kolejny serial.
Cóż, ogólnie kinematografia francuska jest mi bliska, filmy, aktorzy czy reżyserzy. Więc czemu nie spróbować obejrzeć francuskiego serialu? I tak trafiłam na „Gdzie jest mój agent?”. Ten komediodramat podbił moje serce dość szybko. I nie mogłam się od niego oderwać.
Coraz więcej platform dodaje do swojego repertuaru starsze filmy i seriale. Zarówno klasyki z lat 60., 70. 80., jak i te bliższe sprzed 10-15 lat. Coraz częściej możemy przypomnieć sobie, lub obejrzeć po raz pierwszy filmy, które zyskały miano kultowych, albo były nagradzane, albo po prostu były świetnie zrealizowane i fajnie się je oglądało. Filmy ambitne, artystyczne lub czysto rozrywkowe. Filmy legendarnych twórców, aktorów, którzy zapisali się do historii kina. Ale nie tylko platformy streamingowe wracają do filmowej przeszłości. Również kina, robią specjalne pokazy. Po starsze filmy sięgają też kanały telewizyjne – te ogólnodostępne i płatne (wiem wiem tu zaraz pojawi się krytyka, reklamy, a jak już seans bez reklam to nie ta telewizja itp.. Ale filmoholik, taki zakręcony – to dla obejrzenia dobrego filmu – nawet reklamy przetrzyma). Również wydawcy płyt DVD sięgają po klasykę.
Co mnie zachęciło do przeszukiwań platform i programów w poszukiwaniu filmów z przeszłości? To, że już znalazłam kilka perełek, o których pisałam m.in. na profilu na Facebook-u. Czytaj dalej
Sierpień upłynął mi pod znakiem wspomnień. Obejrzałam kilka filmów z domowej filmoteki. Zabrakło czasu na seriale. Cóż …. Tym razem poziom filmów był wyrównany. Nie trafiłam, na żaden film, który uznałabym za „gniot”. Za to w przepastnych archiwach znalazłam film „Milczenie owiec” z 1991 roku. Muszę przyznać, że nic się nie zestarzał. Co więcej nadal trzyma w napięciu i nadal wciąga. Czytaj dalej
Miloš Forman (1932-2018) – reżyser
Miloš Forman to reżyser – o którym śmiało można powiedzieć – kultowy. Wychodzące spod jego ręki filmy, z reguły stawały się od razu filmami wchodzącymi w kanon klasyki kina / historii filmu. Jego pierwsze filmy reprezentują czechosłowacką Nową Falę i utorowały mu drogę do międzynarodowej kariery. Czytaj dalej
Film „Żeby nie było śladów”(2021) w reżyserii Jana P. Matuszyńskiego – polskim kandydatem do Oscara w kategorii Najlepszy Pełnometrażowy Film Międzynarodowy. Scenariusz filmu powstał na podstawie reportażu Cezarego Łazarkiewicza o tym samym tytule.
„Miloš Forman: Co cię nie zabije…” (2009) – polecam film dokumentalny
Polecam do obejrzenia ciekawy dokument, który dostępny jest na HBO GO oraz na platformie dafilms.pl. „Miloš Forman: Co cię nie zabije…” z 2009 roku. Film jest próbą przybliżenia nam twórczości Miloša Formana. Ale nie tylko. Twórca dokumentu Miloš Šmídmajer, filmuje reżysera przez 5 lat: przygląda się jego życiu, stara się rozgryźć jego sposób myślenia i rzucić światło na niektóre z intymnych wątków jego biografii. Czytaj dalej
Jest oficjalny polski zwiastun najnowszego Bonda „Nie czas umierać”. Polska premiera zapowiadana jest na 1 października. Patrząc na zwiastun zapowiada się ciekawie. 😊
„Czarna Wenus” reż. Abdellatif Kechiche (2010)
Film „Czarna Wenus” opowiada tragiczną historię Saartjie Baartman. Afrykanki, która została zmuszona do opuszczenia swojego domu i występów w różnych miejscach jako „osobliwy okaz”.
Saartjie Baartman urodziła się w Afryce ok. 1789 roku. W wieku ok. 18 lat zostaje sprzedana wraz z siostrami do farmy należącej do Hendricka Caesara. To u Caesara zainteresował się nią chirurg brytyjskiej marynarki wojennej Aleksander Dunlop. A dokładniej zainteresowała go budowa Saartjie nieznana Europejczykom: przerost bioder i pośladków i wystające wargi sromowe. Dunlop namówił Caesara na wyjazd do Anglii, w celu pokazywania Saartjie jako „osobliwego okazu” w różnych przybytkach. Czytaj dalej
Powrót do przeszłości – seriale
Wspomnień czar. Powrót do przeszłości. Tej filmowej i serialowej. Dziś mały przegląd platform Netflix i HBO GO w poszukiwaniu starych kultowych seriali, które są dostępne i można obejrzeć. Albo po raz pierwszy. Lub, by wspomnieć dawne czasy.
„Star Trek: Seria oryginalna” (1966-1969) – NETFLIX
Wspomnień czar. Na platformie Netflix można przypomnieć sobie serial „Star Trek”, kręcony w latach 1966-1969 – 3 sezony. Twórcą był Gene Roddenberry. A w rolach głównych wystąpili William Shatner (Kapitan James T. Kirk), Leonard Nimoy (Komandor Spock), DeForest Kelley (Dr Leonard „Bones” McCoy), George Takei (Porucznik Hikaru Sulu). Czytaj dalej
„What Happened, Miss Simone?” reż. Liz Garbus (2015)
Nina Simone amerykańska piosenkarka, autorka tekstów i pianistka. Jej marzeniem było zostać pierwszą czarnoskórą pianistką koncertową. Niestety marzenia nie udało się jej spełnić. Ale odnalazła się w muzyce na pograniczu jazzu, bluesa, rhythm and bluesa i soulu. Zaczęła występować jako pianistka i śpiewaczka w podrzędnych barach, by z czasem stać się wielką gwiazdą. Czytaj dalej
„Czysta sztuka” (2019) – na dafilms.pl
Platforma dafilms.pl udostępniła bardzo ciekawy film dokumentalny „Czysta sztuka” z 2019 roku. Film wyreżyserował Maksim Shved. Młody artysta pojawia się na ulicach Mińska. Rozkłada płótno i zaczyna malować. Podchodzą do niego ludzie, zaczynają rozmawiać. Ale dlaczego artysta maluje figury geometryczne, prostokąty i kwadraty? Tego dowiadujemy się pod koniec filmu. Tajemniczym artystą jest Zahar Cudin. Film o współczesnej Białorusi pokazanej od strony ulicy.
Polecam gorąco. Warto obejrzeć.
Filmowe podsumowanie lipiec 2021
Lipiec upłynął mi pod znakiem różnorodności filmowej. Fabuły, serial, dokumenty. Dramaty, sensacje, melodramaty. Były i perełki i „gnioty”. Kolejność w kategoriach wg. kolejności oglądania.
Fabuły:
Bardzo dobra rozrywka, fajnie zrealizowany. Trzyma w napięciu. Czytaj dalej
House of Gucci (2021) – reż. Ridley Scott
Pierwszy zwiastun ujrzał światło dzienne. Zapowiada się nieźle 🙂
Cykl lekko zapomniani – Werner Herzog
Reżyserzy lekko zapomniani. Werner Herzog urodzony 5 września 1942 roku w Niemczech. Reżyser uznanie i międzynarodowy rozgłos zyskał dzięki filmowi fabularnemu „Aguirre, gniew boży” (1972) z Klausem Kinskim. Później zrealizował głośną „Zagadkę Kaspara Hausera” (1975) z Brunem S. w roli głównej. I kolejne filmy, które były stałymi gośćmi festiwali, konkursów, przeglądów. Zdobywały nagrody na wszystkich najbardziej prestiżowych festiwalach. W jego filmografii znajdziemy też filmy: „Stroszek” (1977), „Nosferatu wampir” (1979), „Woyzeck” (1979), „Fitzcarraldo” (1982). Reżyser przez całą swoją karierę dzielił czas pomiędzy film fabularny, dokument i krótki metraż, od którego zaczynał w 1962 roku, kiedy nakręcił film „Herakles”, w którym porównywał współczesnych siłaczy z mitycznymi herosami.
„Atypowy” twórca Robia Rashid (2017-2021) – recenzja
Sam jest 18-latkiem, z spektrum autyzmu. Właśnie kończy szkołę średnią i dodatkowo pracuje. Ciągle jest kontrolowany przez swoją matkę. Wszystko powoli zaczyna się zmieniać dzięki nowej terapeutce Julii. Rozmowy z nią powodują, że Sam chce być coraz bardziej samodzielny i chce zacząć realizować swoje marzenia i plany, a nie być ciągle „chroniony” przez matkę, ojca czy siostrę. Chce też znaleźć dziewczynę.
Tak oto wchodzimy do domu czteroosobowej rodziny – matka Elsa (Jennifer Jason Leigh), ojciec Doug (Michael Rapaport), siostra Casey (Brigette Lyndy-Paine) i oczywiście główny bohater Sam (Keir Gilchrist). Czytaj dalej
Jigsaw Falling Into Place – Radiohead
Usiadłam przed telewizorem i na chybił trafił przeglądałam kanały. Tak trafiłam na CSI: Kryminalne zagadki Nowego Yorku sezon 5 odcinek 25 „Pay Up”. Dlaczego o tym piszę? Ponieważ akurat w tym fragmencie, na który trafiłam została wykorzystana piosenka „Jigsaw Falling Into Place” zespołu Radiohead. Uwielbiam tą piosenkę.
„Scena ciszy” reż. Joshua Oppenheimer (2014)
Krótko o filmie dokumentalnym „Scena ciszy” (2014), który wyreżyserował Joshua Oppenheimer. Film dostępny na dafilms.pl Adi Rukun jest optykiem. Jego brat został zamordowany podczas zbrodni ludobójstwa dokonanej w latach 60. przez brygady śmierci w Indonezji. Adi podczas dobierania odpowiednich okularów, rozmawia z byłymi członkami lub świadkami ludobójstwa. Czytaj dalej
„Joan Didion: Wszystko w rozpadzie” reż. Griffin Dunne (2017)
Dziś czas na drugą recenzję, zgodnie z zapowiedzią. Bohaterką dzisiejszej recenzji jest Joan Didion (1934) – eseistka, powieściopisarka, scenarzystka, dziennikarka. Przedstawicielka nurtu Nowego Dziennikarstwa. Bezkompromisowo opisywała Amerykę lat 60. i 70. szczególnie Kalifornię. Cześć artykułów, czy scenariuszy tworzyła wspólnie z mężem – również pisarzem – Johnem Gregorym Dunne’em. Czytaj dalej
„Opowieści o Susan Sontag” Nancy D. Kates (2014)
Czy można nakręcić ciekawy film dokumentalny o pisarzu, pisarce, eseiście? W końcu co tu ciekawego, siedzi przy biurku lub stole i pisze i pisze, albo myśli, zastanawia się. Można by wręcz powiedzieć zapowiada się jak w polskim filmie. Nudy.
Okazuje się jednak, że można stworzyć ciekawy film dokumentalny opowiadając o takiej postaci. Ale można stworzyć również nudny film. Zapraszam was do przeczytania dwóch recenzji filmów poświęconych właśnie pisarkom, dziennikarkom, eseistkom – Susan Sontag i Joan Didion.
Dziś pierwsza recenzja. Jutro na blogu ukarze się druga.
„Opowieści o Susan Sontag” z 2014 roku wyreżyserowała Nancy D. Kates. Bohaterką dokumentu jest Susan Sontag (1933-2004) wybitna pisarka, eseistka i krytyczka społeczna. Do tego również reżyserka. Czytaj dalej
„Kierowca” reż. Jeremy Rush (2017) – mini-recenzja
Ostatnio wpisując w Netflix tytuł „60 sekund” wyskoczyły mi propozycje innych filmów z samochodami w roli głównej. I tak trafiłam na film z 2017 roku „Kierowca”. Opis mnie nie zachwycił. Fabuła nieskomplikowana, aktorzy nieznani, reżyser również. Po co to oglądać? Jakieś kino klasy „B”, a może „C”. Ale potrzebowałam obejrzeć coś mało skomplikowanego to stwierdziłam włączam. Niech się dzieje co chce. Może będą jakieś fajne pościgi. Czytaj dalej
Filmowe podsumowanie – czerwiec 2021
Czerwiec upłynął mi pod znakiem filmów dokumentalnych. A to z racji odbywającego się na przełomie maja i czerwca Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Ale znalazł się i czas na filmy fabularne i jeden serial. Kolejność w kategoriach wg. kolejności oglądania.
Kadr z dokumentu „Kto się boi Alice Miller?” Daniel Howald (2020, Szwajcaria) Czytaj dalej
„Anthony Zimmer” (2005) vs. „Turysta” (2010)
Co lepsze oryginał przy przeróbka. Takie małe porównanie. Francja vs USA. W 2005 roku Jérôme Salle nakręcił film „Anthony Zimmer”. Anthony Zimmer to przestępca zajmujący się praniem brudnych pieniędzy. Jest ścigany przez francuską policję oraz rosyjską mafię. Zimmer postanawia zmienić wygląd, aby tak zmylić swoich wrogów. Pozostaje tylko znaleźć sposób na uratowanie ukochanej – Chiary. Czytaj dalej
„Pokot” reż. Agnieszka Holland, Kasia Adamik (2017) – mini-recenzja
Polskie filmy. Agnieszka Holland w 2017 roku podjęła się reżyserii filmu „Pokot” na podstawie książki Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. Scenariusz do filmu napisała sama autorka powieści, we współpracy z Holland. Cóż, książki nie czytałam, ale zamierzam. Film obejrzałam. Wiem, że zdobywał wiele nagród, na zacnych festiwalach. I ja to szanuję, ale kurczę filmu nie rozumiem. Nie czuję takich klimatów. Czytaj dalej
61. Krakowski Festiwal Filmowy dzień 2
Cóż, drugi dzień festiwalu nie był zbyt udany. Udało mi się obejrzeć tylko dwa filmy. Ale z drugiej strony zawsze to coś. Ale do rzeczy. Poniedziałek był dla mnie dniem polskiego kina – i filmy zakwalifikowane do Konkursu Polskiego. Wpierw obejrzałam „1970” w reżyserii Tomasza Wolskiego, a następnie „@miriamfrompoland”, który wyreżyserował Piotr Szczepański. Czytaj dalej
61. Krakowski Festiwal Filmowy – dzień 1.
Pierwsze pokazu 61. Krakowskiego Festiwalu Filmowego już za nami. Dzień filmowy zaczęłam od 10:00 pokazem Konkursu Dokumentalnego i filmami „Krąg” oraz „Tato ich zastrzelił”. Kolejne filmy, które obejrzałam również zostały zakwalifikowane do Konkursu Dokumentalnego: „Dalekowschodnia golgota” i „Niebieski kod milczenia”. Subiektywna ocena. Dzisiejszy numer 1 to zdecydowanie „Niebieski kod milczenia”, 2: Tato ich zastrzelił”, 3: „Dalekowschodnia golgota”, 4: „Krąg”. Ale przejdźmy do szczegółów. Czytaj dalej
„Kobiety z 6. piętra” reż. Jean-Philippe Le Guay (2010) – mini-recenzja
Ostatnio coś wzięło mnie na francuskie filmy. Tym razem wybrałam film „Kobiety z 6. piętra”. Cóż, zachęcił mnie opis, i zamiłowanie do francuskich komedii.
Lata 60. Paryż. Jean-Louis prowadzi własną firmę maklerską. Ma poukładane życie rodzinne: żona i dwóch synów. Wywodzi się z konserwatywnej francuskiej klasy średniej. Wydaje się, że widzie wprost idealne życie. Jednak do czasu. Powolna zmiana w jego życiu następuje po zatrudnieniu nowej pokojówki. Pięknej, młodej hiszpanki – Marii. Jean-Louis powoli zaczyna poznawać wszystkie hiszpańskie pokojówki pracujące dla mieszkańców kamienicy. Czytaj dalej
„Control” reż. Anton Corbijn (2007) – recenzja
Manchester lat 70. Ian Curtis pracuje w urzędzie pracy, ale poza jej godzinami pisze wiersze, chodzi na koncerty. Niesamowite wrażenie robi na nim występ Sex Pistols. Członkowie tego zespołu nie umieli grać, śpiewać, a odnieśli sukces. Punk wydawał być się szansą dla każdego. Do takiego wniosku doszło też trzech kolegów z fabryki, którzy zakładają zespół. W trakcie poszukiwań wokalisty trafiają na Iana Curtisa. I tak oto, w 1976 roku powstała grupa Warsaw (nazwa wzięta od kultowej piosenki Davida Bowiego z płyty „Low”, ulubionego artysty Curtisa). Niestety w Londynie istniała już kapela o podobnej nazwie, dlatego Curtis zaproponował nową Joy Division. I tak powoli zaczęła rozkręcać się kariera zespołu. Czytaj dalej
Za jakie grzechy, dobry Boże? reż. Philippe de Chauveron (2014, Francja)
Chwila przerwy od poważnych filmów, czas na komedię. A ponieważ najbliższe są mi komedie francuskie to postanowiłam sięgnąć po film z 2014 roku „Za jakie grzechy, dobry Boże?”. Opis filmu zapowiada się ciekawie. Tradycyjna francuska rodzina, dobrze sytuowana, utrzymująca świetne kontakty z równie tradycyjnymi w swoich poglądach sąsiadami. Ale niestety tutaj sielanka kończy się dla Claude i Marie Verneuil. Dlaczego? Ich cztery córki wybierają sobie za życiowych partnerów imigrantów. Mamy więc Żyda, Araba, Chińczyka i Afrykańczyka. Dla tradycyjnych rodziców jest to za dużo. Natomiast córki dwoją się i troją, aby rodzice zaakceptowali swoich zięciów, a zięciowie starają się dopasować do rodziny. O tyle, o ile pozwala im na to duma. Czytaj dalej
„Climax” reż. Gaspar Noé (2018, Francja)
Grupa tancerzy, która brała udział w castingu do nowego projektu choreografki Selvy i DJ Daddy spotyka się na wspólnej imprezie w zamkniętej szkole znajdującej się na odludziu. Taneczna próba, zakrapiana jest domowo przygotowaną sangrią. Z czasem okazuje się, że ktoś dosypał do niej narkotyki. Zabawa przeradza się w ekstremalny, psychodeliczny trip w takt muzyki zespołów Daft Punk, Apex Twin i Soft Cell. Czytaj dalej
„Brutalna siła” (1947) Reż. Jules Dassin
W rolach głównych wystąpili Burt Lancaster, Charles Bickford, Hume Cronyn.
Joe Collins (Burt Lancaster) odbywa karę w więzieniu Westergate. W celi przebywa z pięcioma innymi więźniami. Ponieważ jest niespokojnym duchem, ciągle wplątuje się w różne więzienne konflikty, co kończy się nieraz zamknięciem w izolatce. Joe nie chce się również przyporządkować rządom Kapitana Munsey’a, który faktycznie zarządza więzieniem, przez nieudolność oficjalnego Naczelnika. Czytaj dalej
„Werdykt” (1982) – reż. Sidney Lumet
Subiektywny Dziennik Filmowy. Uwielbiam wracać do starszych filmów. I lubię znajdować w swojej przepastnej (no może nie aż tak bardzo przepastnej) filmotece małe lub duże perełki. I tak było tym razem. Na jednym z dysków znalazłam film z 1982 roku „Werdykt”. Film gwiazdorski. Za kamerą Sidney Lumet, współautorem scenariusza David Mamet. W rolach głównych Paul Newman, Charlotte Rampling, Jack Warden, James Mason. Klasyka jak się patrzy. Nic tylko wygodnie zasiąść przed ekranem i oglądać. Z całym szacunkiem dla współczesnych gwiazd, ale żadna z nich – według mnie – nie przykuwa uwagi widza jak gwiazdy sprzed lat.
Ale do rzeczy. Frank Galvin jest adwokatem. Kiedyś pracował dla wielkiej kancelarii, ale niestety nie potrafił się dostosować. Odszedł w niesławie, gdy został oskarżony o próbę nakłaniania członka ławy przysięgłych do wydania „odpowiedniego wyroku”. Oskarżenia co prawda zostały wycofane, ale Galvin nie odzyskał dawnej pozycji. Sporadycznie zajmuje się jakimiś sprawami, a tak poza tym zajmuje się piciem. Jedyny przyjaciel jaki mu pozostał to Mickey Morrissey, który podrzuca mu sprawę dotyczącą błędu lekarskiego. Czytaj dalej
„Babcia Gandzia” (2012) – reż. Jérôme Enrico
Subiektywny Dziennik Filmowy. Długo zastanawiałam się co by tu obejrzeć w pierwszy dzień świąt. Cóż, do filmów świątecznych jakoś nie mam przekonania. Dlatego postawiłam na francuską komedię kryminalną „Babcia Gandzia” z 2012 roku. Zgorzkniała, wredna, nienawidząca ludzi, fatalna babcia, i matka, a do tego totalna rasistka. Tak po krótce można opisać Paulette – emerytkę, która po śmierci męża i upadku rodzinnej cukierni ma problemy finansowe. Nie ma często za co kupić jedzenia. Przez przypadek w jej ręce trafia paczka haszyszu. I tak rodzi się w jej głowie pomysł. Postanawia znaleźć szefa lokalnych dealerów, aby zacząć sprzedawać dla niego narkotyki. Kto przecież, będzie podejrzewał babcię? Czytaj dalej
„Bal” (2020) – reż. Ryan Murphy
Subiektywny Dziennik Filmowy. W weekend postanowiłam się trochę zrelaksować. Oglądam zawsze „ciężkie” filmy więc tym razem poszłam w totalną rozrywkę (choć też poruszającą poważny problem), kompletnie nie w moim guście, ale z jedną z moich ulubionych aktorek. Na tapetę poszedł musical „Bal” dostępny na Netflix. To ekranizacja broadwayowskiego musicalu wyróżnionego nagrodą Drama Desk i nominacją do nagrody Tony. A o czym ten musical jest? Czytaj dalej
„Gdyby ulica Beale umiała mówić” (2018) – reż. Barry Jenkins
Subiektywny Dziennik Filmowy. Dziś zupełnie inne klimaty i film „Gdyby ulica Beale umiała mówić” z 2018 roku. Lata 70. Nowy Jork. Dwójka zakochanych w sobie ludzi, szukających swojego miejsca na ziemi. Oboje dorastali razem, a ich miłość cały czas się rozwijała. W końcu postanowili być ze sobą. Pewnego dnia on zostaje oskarżony o gwałt, którego nie popełnił. Ona w tym samym czasie dowiaduje się, że jest w ciąży. On za kratkami, ona walczy o jego uwolnienie. Czytaj dalej
„Córka trenera” (2018) – reż. Łukasz Grzegorzek
Subiektywny Dziennik Filmowy. Skoro już jestem w temacie sportu i tenisa, to przypomniałam sobie, że nie tak dawno powstał polski film, którego akcja powiązana jest z tym sportem. Chodzi o „Córkę trenera” z 2018 roku. Ponieważ jest on dostępny na NETFLIX, to postanowiłam go sobie odświeżyć. (Tyle sportu w jeden tydzień to dawno nie miałam). „Córka trenera” opowiada o skomplikowanej – jak się okazuje – relacji pomiędzy ojcem i córką, a zarazem trenerem i zawodniczką. Maciej Kornet był przed laty zawodowym tenisistą, kiedy jego kariera się skończyła, rozpoczął planowanie życia swojej córki. Wymarzył sobie, że również ona zostanie zawodową tenisistką. Czytaj dalej
„Borg/McEnroe. Między odwagą a szaleństwem” (2017) – reż. Janus Metz Pedersen
Subiektywny Dziennik Filmowy. Zimno na polu, siłownie zamknięte. Ruszać się nie chce. Wszyscy zachęcają do sportu i czynnego wypoczynku dlatego postanowiłam obejrzeć film o tematyce sportowej. A że kiedyś pasjonował mnie tenis ziemny, to sięgnęłam po film „Borg/McEnroe. Między odwagą a szaleństwem”, który znalazłam na NETFLIX. Z reguły filmy o tematyce sportowej pokazywały nam jak od „zera” zaczynała się czyjaś kariera. Albo jak sportowiec wszystko stracił i poznajemy go już na dnie z którego oczywiście się odbija. I tutaj wkracza film o historycznym finale turnieju w Wimbledonie, który odbył się w 1980 roku. Czytaj dalej
„Orange Is the New Black” (2013-2019)
Subiektywny Dziennik Filmowy. Trudno przy platformach streamingowych nie wciągnąć się w seriale. I to na dobre. Kiedyś pisałam, że interesują mnie filmy powiązane z prawem. I właśnie zgodnie z tym kluczem trafiłam na serial o więzieniu „Orange Is the New Black”, który był kręcony w latach 2013-2019. Powstało 7 sezonów wszystkie po 13 odcinków trwających od 50 do nawet 90 minut. A wszystko to na NETFLIX. W głównej mierze serial poświęcony jest wywodzącej się z wyższej klasy średniej Piper Chapman. Skończyła dobrą uczelnię, jej ojciec prowadzi własną firmę, dzięki czemu może utrzymywać siebie i rodzinę na wysokim poziomie. Jednak Piper lubi odrobinę, a nawet więcej niż odrobinę szaleństwa i ryzyka w życiu. Czytaj dalej
„Wielkie oczy” (2014) – reż. Tim Burton
Subiektywny Dziennik Filmowy. Jak to bywa z platformami, obejrzysz jeden film, a podpowiadają ci kolejne. Podczas przeglądania NETFLIX-a trafiłam na film „Wielkie oczy” w reżyserii Tima Burtona z 2014 roku. To biografia malarza Waltera Keane, który zasłynął na przełomie lat 50-60 obrazami przedstawiającymi dzieci i dorosłych z nieproporcjonalnie wielkimi oczami. Kean nie tylko malował, ale też wprowadził wizerunek dzieci z wielkimi oczami do szerokiego odbiorcy. Czytaj dalej
„Vita i Virginia” (2018) – reż. Chanya Button
Subiektywny Dziennik Filmowy. Dziś sięgnęłam po film biograficzny, który wypatrzyłam na HBOGO – „Vita i Virginia” z 2018 roku (reż. Chanya Button). Film obejmuje okres kiedy Virginia Woolf rozpoczęła romans z inną angielską powieściopisarką Vitą Sackville-West. Ich romans wyprzedzał swoje czasy, i bulwersował londyńskie elit. Jednak to dzięki niemu Woolf napisała jedno ze swoich największych dzieł – powieść „Orlando”. Scenariusz filmu został oparty na sztuce Eileen Atkins i na listach jakie pisały do siebie Virginia i Vita. W główne role wcieliły się Gemma Arterton i Elizabeth Debicki. Czytaj dalej
„Niebo” (2002) – reż. Tom Tykwer
Subiektywny Dziennik Filmowy. Dziś obejrzała kolejny film z Cate Blanchett dostępny na HBO GO. Filmy Krzysztofa Kieślowskiego zawsze trafiały w moje gusta i pomimo, że reżyser poruszał w nich trudne tematy robił to – jak dla mnie – w sposób przystępny. Kieślowski zostawił po sobie trzy scenariusze napisane razem z Krzysztofem Piesiewiczem. Jeden z nich w 2002 roku zrealizował Tom Tykwer, kręcąc film „Niebo”. W rolach głównych wystąpili Cate Blanchett i Giovanni Ribisi. Młoda kobieta Philippa traci męża, który zmarł po zażyciu narkotyków. Czytaj dalej
Podwodne życie ze Stevem Zissou (2004) – reż. Wes Anderson
Subiektywny Dziennik Filmowy. Słowo się rzekło. Na HBOGO obejrzałam kolejny film, w którym jedną z ról gra Cate Blanchett. „Podwodne życie ze Stevem Zissou” z 2004 roku w reżyserii Wesa Andersona. Muszę przyznać, że jest to pierwszy film tego reżysera, który oglądam. I…… nie przypadł mi do gustu. Jednak zdecydowanie nie przepadam, za mocno pokręconymi filmami pełnych absurdalnego humoru. A ten film taki właśnie jest. Czytaj dalej
„McImperium” (2016) – reż. John Lee Hancock
Chyba każdy z nas zna markę McDonald’s. Nawet jeśli się tam nie żywimy, to i tak mieliśmy okazję zobaczyć słynne dwa łuki i mogliśmy usłyszeć o szybkim i „tanim” jedzeniu. Całe życie myślałam, że twórcami tak wielkiego imperium jest rodzina McDonaldów. Cóż jak widać nie ma co się sugerować nazwą. Okazało się bowiem, że wielkie imperium fastfood stworzył Ray Kroc. Kim był Ray? Skąd się wziął? Czytaj dalej
„Biały, biały dzień” (2019) – reż. Hlynur Pálmason
Subiektywny Dziennik Filmowy. Kino skandynawskie zawsze kojarzy mi się z mrocznymi, surowymi klimatami. Dlatego niechętnie po nie sięgam, szczególnie po dramaty. Ale tym razem jednak podjęłam wyzwanie i obejrzałam film z 2019 roku „Biały, biały dzień”, który wyreżyserował Hlynur Pálmason. Film nie tak dawno miał swoją premierę w kinach (marzec 2020), a już można go obejrzeć na platformie HBO GO.
Ingimundur próbuje podnieść się po tragicznej śmierci ukochanej żony. Teoretycznie wszystko jest w porządku. Remontuje dom, zajmuje się wnuczką, chodzi na terapię. Czytaj dalej
„Proces Siódemki z Chicago” (2020) – reż. Aaron Sorkin
Subiektywny Dziennik Filmowy. W weekend postanowiłam sięgnąć po nowość na NETFLIX, czyli „Proces Siódemki z Chicago” w reżyserii Aarona Sorkina. Scenariusz filmu powstał na faktach autentycznych i przedstawia jeden z najsłynniejszych procesów w historii USA. W trakcie Krajowej Konwencji Demokratycznej w 1968 dochodzi do protestów i brutalnego starcia uczestników z policją i Gwardią Narodową. Organizatorzy protestu stanęli przed sądem.
Ponieważ interesują mnie filmy o tematyce prawnej, to ten wydawał się idealny na weekend, zwłaszcza, że nie jest krótki. Jedyne 130 minut. Cóż muszę powiedzieć, że dawno tak się nie męczyłam na filmie. Wszystko byłoby super, akcja w głównej mierze toczy się na sali sądowej. Mamy potyczki pomiędzy Sędzią, Adwokatem, Prokuratorem. Czytaj dalej
„Sonita” (2015) – reż. Rokhsareh Ghaem Maghami (Recenzja)
W swojej przepastnej domowej filmotece trafiłam na dokument z 2015 roku „Sonita”, powstały w koprodukcji irańsko, niemiecko, szwajcarskiej. Film opowiada o młodej Afgance, która podczas wojny w wieku 8 lat uciekała wraz z rodziną do Iranu. Ostatecznie w Iranie została tylko ona wraz z siostrą i siostrzenicą. Obie muszą sobie jakoś same radzić. Sonita trafia pod opiekę ośrodka, w którym niosą pomoc takim jak ona. Pokrzywdzonym przez wojnę, bez dokumentów, bez rodziny. Od samego początku Sonita chce walczyć o siebie, dlatego choć nie może chodzić do szkoły postanawia nauczyć się czytać i pisać. Czytaj dalej
89 mm od Europy (1993) reż. Marcel Łoziński
Subiektywny Dziennik Filmowy. Dziś polecam film dokumentalny, a dokładniej coś z klasyki polskiego dokumentu – film Marcela Łozińskiego z 1993 roku „89 mm od Europy”. Brześć na granicy Polsko – Białoruskiej. To tam na stacji kolejowej białoruscy pracownicy musieli zmieniać koła w pociągach zmierzających do Europy i z Europy na teren dawnego ZSRR. Różnica w rozstawie szyn to tytułowe 89 mm. Surowy, nakręcony w czerni i bieli film pokazujący pracowników i ich pracę na białoruskiej kolei. Zmęczeni, znużeni czekają na przyjazd kolejnego pociągu, aby na odgłos megafonu pobudzić się do działania i pracy – wymiany kół w pociągach zmierzających do Europy. Czytaj dalej
„Adwokat” (2013) – reż. Ridley Scott
Subiektywny Dziennik Filmowy. Przeglądanie domowej filmoteki ciąg dalszy. Dziś trafiłam na film „Adwokat”, który wyreżyserował Ridley Scott. Zachętą do obejrzenia filmu był reżyser, ale również gwiazdorska obsada: Michael Fassbender, Brad Pitt, Penélope Cruz, Cameron Diaz, Javier Barden (nie do poznania). Młody Adwokat, obraca się wśród handlarzy narkotyków, z którymi utrzymuje nie tylko zawodowe kontakty, ale i też prywatne. Coraz bardziej zaczyna mu imponować życie jakie prowadzą jego klienci. Pieniądze, bujne życie, podróże. Chcąc im dorównać, oraz chcąc zaimponować swojej dziewczynie postanawia „zainwestować” pieniądze w jednym z biznesów kartelu. Czytaj dalej
„Idol” (1966) reż. Satyajit Ray
Subiektywny Dziennik Filmowy. Czy warto sięgać po klasykę i to z Azji. Warto. Chociażby po to, aby przekonać się, że w Indiach powstają filmy nie tylko w stylu „bollywood”. Trafiłam na film z lat 60., a dokładnie z 1966 roku – „Idol”, który wyreżyserował Satyajit Ray. Film ten można określić indyjskim kinem drogi. Główny bohater – gwiazda kina – udaje się w podróż do Dehli po odbiór nagrody. Jako środek lokomocji wybiera pociąg. Czytaj dalej
Gdzie jesteś Bernadette? (2019) reż. Richard Linklater
Jak to jest kiedy porzucamy swoje marzenia, plany. Kiedy decydujemy się zająć zupełnie czymś innym, a nie tym co chcielibyśmy naprawdę. Co z tego może wyniknąć. Teoretycznie podejmujemy świadomą decyzję, świadomie dokonujemy wyboru. Wszystko powinno być zatem w porządku. Jednak, czy aby na pewno? W HBO GO trafiłam na film „Gdzie jesteś, Bernadette?”. Tytułowa Bernadette Fox, zajmuje się domem. Jest zgorzkniała, smutna, ma wszelkiej maści lęki – szczególnie lęk przed przebywaniem wśród ludzi. Czytaj dalej
„Generał della Rovere” (1959) – reż. Roberto Rossellini
Subiektywny Dziennik Filmowy. Klasyka kina. Neorealizm włoski. Wczoraj sięgnęłam do domowej filmoteki. W roku 1959 Roberto Rossellini wyreżyserował film „Generał della Rovere”. W roli głównej wystąpił inny świetny włoski reżyser Vittorio De Sica. Victorio Emanuele Bardone „Grimaldi” próbuje jakoś przetrwać II Wojnę Światową. Jest oszustem i nałogowym hazardzistom. Nie potrafi żyć inaczej. Decyduje się na współpracę z pułkownikiem SS. Czy jest już całkowicie stracony? Czy ostatecznie „zaprzedał duszę diabłu”, aby tylko móc przeżyć w spokoju do końca wojny? Czytaj dalej
„Whiplash” (2014) – reż. Damien Chazelle
Subiektywny Dziennik Filmowy. Przeglądając HBO GO trafiłam na film „Whiplash” z 2014 roku. Ponieważ zawsze fascynowała mnie gra na perkusji (sama nie mam jakiegokolwiek talentu w tym kierunku) to bez zbędnego zastanawiania się sięgnęłam po ten film. Młody student prestiżowej nowojorskiej uczelni muzycznej Andrew Neimann rozpoczyna naukę. Od dziecka grał na perkusji i w tym kierunku chce nadal podążać. Podczas ćwiczeń zaczyna obserwować go legendarny nauczyciel Terence Fletcher. Zupełnie niespodziewanie Fletcher zaprasza go na próby grupy, którą prowadzi na uczelni. Wpierw jest asystentem perkusisty, podając nuty. Czytaj dalej
„Kobieta w oknie” (1944) reż. Fritz Lang
Subiektywny Dziennik Filmowy. Przeglądanie domowej filmoteki ciąg dalszy. Dziś trafiłam na amerykański film z 1944 roku „Kobieta w oknie”, który wyreżyserował Fritz Lang. A w roli głównej wystąpił niezapomniany Edward G. Robinson. Lubię wracać do filmów sprzed lat. A szczególnie do tych z lat 30. – 40. Miały swój niezapomniany klimat. I jak dziś można powiedzieć prostotę w realizacji. Bez efektów wizualnych, fajerwerków można było nakręcić trzymający w napięciu kryminał. I tak jest i w tym wypadku. Profesor psychologii zostaje „słomianym wdowcem”. Jego żona wyjeżdża na wakacje. On sam udaje się na spotkanie z przyjaciółmi do „męskiego klubu dla dżentelmenów”. Gdy wychodzi z klubu, lekko pijany, zatrzymuje się przed jedną z wystaw sklepowych. Przyciąga go stojący tam portret kobiety. W pewnym momencie ta sama kobieta ukazuje się Profesorowi w odbiciu okna. I tak nawiązują relację, a nawet w pewnym sensie romans. A następnie Profesor zostaje wciągnięty w morderstwo. Musi wybrać czy pomóc swojej ukochanej i tym samym złamać swoją karierę, czy też uciec jak najdalej i próbować zapomnieć. Jaką drogę wybierze prostolinijny i nieśmiały profesor? Fritz Lang pokazał w tym filmie co potrafi. Pomimo, iż jego kariera w USA różnie się toczyła, ten film zaliczam do bardzo udanych. Edward G. Robinson, którego pamiętam z ról przede wszystkim gangsterów – świetnie wpasowuje się w rolę skromnego Profesora. Czasami ten film powtarzają na TVP Kultura. Może uda się wam go obejrzeć. Polecam.
Pozdrawiam
Gosia Stanek
Birdman (2014) reż. Alejandro G. Iñárritu
Subiektywny Dziennik Filmowy. Mam szczęście ostatnio trafiać na filmy z Michaelem Keatonem. Tym razem film „Birdman” czyli „Nieoczekiwane pożytki z niewiedzy”. Główny bohater jest aktorem znanym z jednej roli – superbohatera Birdmana. Ta rola dała mu sławę, popularność, pieniądze. Jednak również stałą się jego przekleństwem. Riggan nie może odnaleźć się w innej rzeczywistości. Próbuje więc wystawić sztukę na Broadwayu. Podczas realizacji tego projektu walczy ze swoim ego, chce udowodnić innym, że nadal coś może, że ma talent i co najważniejsze, że jest artystą w pełnym tego słowa znaczeniu a nie jedną z „przebrzmiałych gwiazd”. Czytaj dalej
„Spotlight” (2015) reż. Tom McCarthy
Subiektywny Dziennik Filmowy. W zakamarkach domowej filmoteki znalazłam film „Spotlight” z 2015 roku, który wyreżyserował Tom McCarthy. Boston 2002 rok. Dziennikarze gazety „Boston Globe” pod wpływem nowego redaktora naczelnego zajmują się śledztwem dotyczącym seksualnego wykorzystywania dzieci przez księży. Początkowo dziennikarze są sceptyczni, ale kiedy coraz bardziej zagłębiają się w temat, na jaw wychodzą przerażające i szokujące informacje. Czytaj dalej
„Contagion – Epidemia Strachu” (2011) reż. Steven Soderbergh
Subiektywny Dziennik Filmowy. Dziś postanowiłam nareszcie obejrzeć film „Contagion – Epidemia strachu” z 2011 roku. Film wyreżyserował Steven Soderbergh. Cóż o filmie pierwszy raz usłyszałam na początku obecnej pandemii. Ale ponieważ jego treść całkowicie pokrywała się z rozwojem obecnej sytuacji na świecie nie bardzo chciało mi się go obejrzeć. Aż do teraz. Czytaj dalej
„Ocean’s 8” (2018) – reżyseria: Gary Ross
Co powiecie na damską odmianę serii Ocean’s? Tak, tak w 2018 roku powstała kobieca wersja w gwiazdorskiej obsadzie. Główną bohaterkę Debbie Ocean – siostra zmarłego Danny’ego Ocean’a – gra Sandra Bullock, a partnerują jej Cate Blanchett, Anne Hathaway, Rihanna, Helena Bonham Carter, Sarah Paulson, Awkwafina, Mindy Kaling. W rolach drugoplanowych też gwiazdy m.in. Dakota Fanning czy Elliott Gould. Czego chcieć więcej!? Film warto zobaczyć już dla samej obsady.
Ale zacznijmy od początku z więzienia wychodzi Debbie Ocean, jej wspólnik w „interesach” wystawił ją i na dodatek poszedł na współpracę z policją, zwalając całą odpowiedzialność na Debbie. Po pięciu latach, ośmiu miesiącach, 12 dniach odsiadki Debbie ma tylko jedno w głowie – obmyślony w każdym calu napad stulecia. Czytaj dalej
Zaćma (2016) reż. Ryszard Bugajski
Tym razem obejrzałam film w TV i wybrałam polską produkcję ”Zaćma” Ryszarda Bugajskiego. Słynna w latach 50. Prokurator Julia Brystygier chce spotkać się z Prymasem Wyszyńskim. Od początku zadajemy sobie pytanie po co? Czyżby to miała być jakaś prowokacja? Czy też Pani Prokurator – będąca już na emeryturze – dostrzegła to kim była, co robiła i szuka odkupienia? Film kameralny, w zasadzie rozgrywający się wśród 4 osób: Pani Prokurator, Ksiądz Cieciorka, Siostra Benedykta i Prymas Wyszyński. Czytaj dalej
Festiwal w Cannes (2001) – reż. Henry Jaglom
Amerykański reżyser kina niezależnego Henry Jaglom w 2001 roku nakręcił film „Festiwal w Cannes”. Jego akcja rozgrywa się podczas festiwalu w 1999 roku. Akcja filmu przeplatana jest faktycznymi zdjęciami z festiwalu. Widzimy wiec paradujące na czerwonym dywanie gwiazdy, czy życie festiwalu od kuchni. A między tymi ujęciami poznajemy nasze bohaterki. Pierwsza to francuska gwiazda filmowa Millie Marquand – już dawno zapomniana, otrzymująca propozycje grania „matek”. Przyjeżdża na festiwal ponieważ ma nadzieję, że otrzyma jakąś ciekawą rolę. Druga z nich to znana amerykańska aktorka Alice Palmer, która chce na festiwalu znaleźć sponsorów i producenta dla swojej niezależnej produkcji i debiutu reżyserskiego. Poznajemy też Blue – amerykańską początkującą aktorkę, która przyjeżdża na festiwal prezentować swój niskobudżetowy i niezależny film. Czytaj dalej
Argentyna, Argentyna (2014) – reż Carlos Saura
Tym razem sięgnęłam po film dokumentalny w reżyserii Carlosa Saury „Argentyna, Argentyna” z 2014 roku. To kolejny – po filmach „Fado”, „Tango” czy „Flamenco – film „turystyczny” tego reżysera. Wielka hala, studio. Najpierw towarzyszymy technikom w ustawieniu świateł, sceny, scenografii i strojeniu instrumentów. Czytaj dalej
Zamknąć za sobą drzwi (1987) – reż. Krzysztof Szmagier, Krzysztof Prymek
Domowa Filmoteka. Obecny czas, kiedy zalecane jest siedzenie w domu, można wykorzystać na nadrobienie filmów. Dlatego sięgnęłam do domowej filmoteki i wróciłam do oglądania filmów w TV. Zapraszam 😊
Do mojego DVD wpadła płyta z jednym z pełnometrażowych odcinków serii „07 zgłoś się”. W 1987 roku został zrealizowany odcinek wyświetlany w kinach pod tytułem „Zamknąć za sobą drzwi”. Głównym bohaterem nie jest tym razem Porucznik Sławomir Borewicz. Czytaj dalej
„Ostre cięcia” (2005)
Costa-Gavras to reżyser znany europejskiej, a szczególnie polskiej publiczności z filmu „Mała Apokalipsa” z 1992 roku. Film był swobodną adaptacją powieści o tym samym tytule, której autorem był Tadeusz Konwicki. Tym razem przeglądając swoją filmotekę, trafiłam na inny film tego reżysera – zrealizowany w 2005 roku – „Ostre cięcia”.
Costa-Gavras porusza w swoim filmie tematy bezrobocia i restrukturyzacji. W dzisiejszych czasach od czasu do czasu słyszymy o licznych zwolnieniach w zakładach, ale nie używa się już raczej słów restrukturyzacja, tylko wszystko rozgrywa się w ramach „zwiększania produktywności”. Czy nie brzmi to lepiej? Czytaj dalej
Sabrina (1954) reż. Billy Wilder
Czar Starego Kina. Humphrey Bogart i Audrey Hepburn, niezapomniane gwiazdy, duet marzenie. Oboje spotkali się na planie komedii romantycznej „Sabrina” z 1954 roku, który wyreżyserował Billy Wilder.
Sabrina (Audrey Hepburn) jest córką szofera pracującego dla rodziny milionerów Larrabee. Pan Larrabee ma dwóch synów: młodszego – Davida (William Holden), utracjusza i kobieciarza oraz starszego – Linusa (Humphrey Bogart), który zarządza rodzinną firmą i majątkiem. Czytaj dalej
„Wszystko poszło dobrze” (2021)
Tout s’est bien passé
Reżyser: François Ozon
Scenariusz: François Ozon, Philippe Piazzo (na podstawie autobiograficznej powieści Emmanuèle Bernheim)
Zdjęcia: Hichame Alaouie
Produkcja: Francja
Gatunek: Dramat
Premiera w kinach Polska: 28.01.2022
Czas trwania: 110 min.
Kategoria wiekowa: brak danych
Kiedy Emmanuèle przerywa pracę i podnosi słuchawkę telefonu, jeszcze nie wie, jak wiele zmieni on w jej życiu. Okazuje się, że 85-letni ojciec kobiety na skutek udaru w ciężkim stanie trafia do szpitala. Zaniepokojona bohaterka ma jednak nadzieję, że i tym razem mężczyzna wyjdzie z tego bez szwanku. Czytaj dalej
„Benedetta” (2020)
Benedetta
Reżyser: Paul Verhoeven
Scenariusz: Paul Verhoeven, David Birke (na podstawie książki Judith C. Brown)
Zdjęcia: Jeanne Lapoirie
Muzyka: Anne Dudley
Produkcja: Francja
Gatunek: Dramat
Premiera w kinach Polska: 07.01.2022
Czas trwania: 126 min.
Kategoria wiekowa: 18+
Koniec XVII wieku to czas, gdy ludność w Europie dziesiątkowana była przez szalejącą epidemię. Zamożna rodzina młodej Benedetty Carlini, ujawniającej niespotykane talenty od najwcześniejszych lat, postanawia zawierzyć córkę Bogu. Trafia ona pod skrzydła siostry przeoryszy jednego z toskańskich klasztorów. Dziewczynka szybko wywołuje w nowym miejscu poruszenie, gdy podczas modlitwy w niewytłumaczalny sposób upada na nią figura Matki Boskiej. Czytaj dalej
„Im dalej w las, tym więcej drzew” (2020)
Rengetek – mindenhol látlak
Reżyser: Bence Fliegauf
Scenariusz: Bence Fliegauf
Zdjęcia: Mátyás Gyuricza, Ákos Nyoszoli
Muzyka: Tamás Beke, Bence Fliegauf
Produkcja: Węgry
Gatunek: Dramat
Premiera w kinach Polska: 17.12.2021
Czas trwania: 112 min.
Kategoria wiekowa: brak danych
Siedem historii, wielu bohaterów. Sporo ich dzieli – wiek, doświadczenie, motywacje, życiowe priorytety. Łączy poczucie niespełnienia, skrywana frustracja, wyczuwalny podskórny niepokój. Każdy z nich próbuje wyrazić swoje emocje, ale czuje się niezrozumiany. Czytaj dalej
„Matki równoległe” (2021)
Madres paralelas
Reżyser: Pedro Almodóvar
Scenariusz: Pedro Almodóvar
Zdjęcia: José Luis Alcaine
Muzyka: Alberto Iglesias
Produkcja: Hiszpania
Gatunek: Dramat
Premiera w kinach Polska: 31.12.2021
Czas trwania: 120 min.
Kategoria wiekowa: brak danych
Bohaterki filmu, Janis (Cruz) i Ana (Milena Smit), spotykają się na oddziale położniczym. Ta pierwsza jest dojrzałą kobietą, ta druga ledwie przestała być nastolatką. Obie są singielkami, obie czeka samodzielne macierzyństwo. Janis wie, że sobie poradzi, Ana jest pełna obaw. Czytaj dalej
„Złoto dla psów” (2020)
Gold for dogs / De L’or pour les chiens
Reżyser: Anna Cazenave Cambet
Scenariusz: Anna Cazenave Cambet, Marie-Stéphane Imbert
Zdjęcia: Kristy Baboul
Muzyka: Koudlam
Produkcja: Francja
Gatunek: Dramat
Premiera w kinach Polska: brak danych
Czas trwania: 96 min.
Kategoria wiekowa: 15+
Pracująca w barze na plaży osiemnastoletnia Esther (Talullah Cassavetti) wdaje się w letni romans z Jeanem (Corentin Fila). Kiedy sezon wakacyjny się kończy, dziewczyna wylatuje do Paryża i pojawia bez zapowiedzi w domu chłopaka. Ten jednak ją odtrąca, a ona sama wyrusza na wędrówkę po Mieście Światła, aby ostatecznie znaleźć schronienie w klasztorze. Czytaj dalej
„Wschodnie obietnice” (2007)
Eastern Promises
Reżyser: David Cronenberg
Scenariusz: Steven Knight
Zdjęcia: Peter Suschitzky
Muzyka: Howard Shore
Produkcja: Wielka Brytania
Gatunek: Kryminał, thriller
Premiera w kinach Polska: brak danych
Czas trwania: 96 min.
Kategoria wiekowa: 18+
Niewinna położna (Naomi Watts) próbuje odkryć tożsamość młodej matki, która umiera podczas porodu i nieświadomie wpada na trop niebezpiecznej sieć nielegalnego handlu ludźmi. Tajemniczy Nicolai (Viggo Mortensen) to natomiast bezwzględna postać blisko związana z prominentną rodziną przestępczą… Czytaj dalej
