W 1998 roku powstaje film „Zakochany Szekspir”. Co jak co, ale to nazwisko przyciąga. A skoro przyciąga, to przyciągnąć dałam się i ja. Choć czytając opis filmu wiadomo było, że użycie nazwiska wybitnego dramaturga jest tylko zabiegiem wykorzystany przez twórców do przyciągnięcia publiczności. Ale i tak uległam pokusie.

© 1998 – Miramax

Wariacja na temat powstania „Romea i Julii”

O czym jest film? Pamiętacie? Tak po krótce. William Szekspir, cierpi na niemoc twórczą. Pobrał już zaliczkę za nową sztukę „Romeo i Ethel. Córka pirata”. Udaje przed wszystkimi, że ciągle pisze, i już zmierza ku końcowi. A tak naprawdę, nie wie co zrobić. Weny nie ma, słowa się nie kleją, a zleceniodawca ciągle się dopytuje o postępy. Czytaj dalej →

Kiedyś jedna ze stacji przypomniała film „Tylko Aniołowie mają skrzydła” z 1939 roku. Za kamerą Howard Hawks, a przed kamerą same gwiazdy Cary Grant, Rita Hayworth, Jean Arthur, John Carroll.

Gdzieś w Ameryce Południowej znajduje się małe miasteczko Barranca. Miasteczko ma port i lotnisko. Tylko tymi dwoma drogami można się dostać do niego i wydostać. Za usługi lotnicze w miasteczku odpowiedzialny jest Geoff Carter – twardy, rozsądny, odważny i niezależny. Niestety jego firma ma poważne kłopoty finansowe. Dlatego Geoff nie bacząc na niebezpieczeństwo musi walczyć, i realizować każde zlecenie. Czytaj dalej →

Obejrzane z domowej biblioteki. „Pocałunek Jessici Stein” z 2001 roku. Film wyreżyserował Charles Herman-Wurmfeld. Jessika pracuje w jednym z nowojorskich wydawnictw. Pochodzi z żydowskiej rodziny. Jest znerwicowana i nieszczęśliwa. Próbuje ułożyć sobie życie zawodowe i prywatne. Ale niezbyt jej to idzie. Umawia się na randki w ciemno, które zawsze mają ten sam finał. Kończą się klapą. Pewnego dnia daje ogłoszenie matrymonialne do gazety. Niespodziewanie dostaje odpowiedź. Czy tym razem pozna kogoś wartościowego i wartego uwagi?

Czytaj dalej →

Western, filmowy gatunek, który mnie nie przekonuje. Jakoś nie wiem dlaczego. Dlatego chwilę zajęło mi podjęcie decyzji o obejrzeniu filmu „Psie pazury”. Znając wcześniejszą twórczość Jane Campion, która wyreżyserowała i napisała scenariusz do filmu, wiedziałam, że nie będzie to western w czystej postaci. Ale pomimo to…… Nie mogłam się zdecydować. Aż tu pewnego dnia, niewyspana, zmęczona kliknęłam w ikonkę i poszło.

Można by rzec, film zaczyna się klasycznie. Gdzieś daleko, trwa spęd bydła, a na jego czele dwóch braci. Phil i George. Phil zaczyna wspominać pierwszy spęd, który miał miejsce ponad 20 lat temu. W tym czasie wiele się zmieniło, ale z drugiej strony, nic się nie zmieniło. Bracia wspólnie prowadzą świetnie prosperującą farmę, zatrudniają wielu robotników. Są bogaci, ale też i samotni. Ich rodzice mieszkają daleko od nich, na farmie, żyją tylko oni dwaj. I o tej samotności, niespełnieniu, braku miłości jest ten film. O tej pustce, która otacza obu braci. Czytaj dalej →

Rok 1750, Francja. Markiz des Arcis, jest znanym w Paryżu podrywaczem. Rozkochane w swojej osobie damy szybko porzuca. Pewnego dnia zakochuje się do szaleństwa w madame de La Pommeraye, atrakcyjnej wdowie wycofanej ze świata…Żyjącej w wielkim pałacu na wsi. Markiz przez lata stara się ją zdobyć, niestety Madame ciągle się opiera. W końcu poddaje się one swojemu sekretnemu pragnieniu i ulega Markizowi. A nawet więcej zakochuje się w nim i ma nadzieję na długi związek. Niestety Markiz, jak to ma w swoim zwyczaju, szybko nudzi się „zdobyczą”. Myśląc, że jego „ukochana” też już się nim znudziła proponuje jej przyjaźń.

Oszalała ze smutku Madame de La Pommeraye szuka zemsty na markizie i korzysta z usług dwóch prostytutek, Madame de Joncquières i jej córki, młodej 20-letniej kobiety o niezwykłej urodzie… Czytaj dalej →

Mahamedou Ould Slahi urodził się na Mauretanii. Był chlubą rodziny. Otrzymał stypendium i wyjechał studiować do Berlina. Do domu wraca na rodzinną uroczystość. Niestety nie kończy się ona dla Mahamedou dobrze. Pod dom rodzinny podjeżdża policja i służby mauretańskie. Zostaje aresztowany. Wpierw myślał, że został zatrzymany przez pomyłkę, i że sprawa szybko się wyjaśni. Niestety zostaje przekazany amerykańskim służbą, które wywożą go do więzienia w bazie Guantanamo. Tam bez oskarżenia jest przetrzymywany, poddawany fizycznym i psychicznym torturom, które mają doprowadzić do przyznania się do udziału w zamachu 11 września. Któregoś dnia w bazie Guantanamo pojawia się znana amerykańska prawniczka specjalizująca się w obronie więźniów politycznych, wraz ze swoją asystentką. Chcą pomóc Mahamedou w wyjaśnieniu sprawy i chcą doprowadzić do uczciwego procesu. Po drugiej stronie staje prokurator wojskowy, który ma rozkaz, aby za wszelką cenę doprowadzić do skazania więźnia na śmierć. Czytaj dalej →

Ruben jest pełnym pasji perkusistą, a Lou przebojową wokalistką. Gdy ruszają w trasę koncertową, a marzenie o wydaniu debiutanckiej płyty jest na wyciągnięcie ręki, Ruben z dnia na dzień zaczyna tracić słuch. W jednej chwili życie, które dotąd znał i kochał, tonie w gruzach, a przyszłość staje się wielką niewiadomą. Tak zaczyna się film, który w 2019 wzbudzał zachwyt. Nagradzany, ceniony, wychwalany.

Cóż, w końcu udało mi się go zobaczyć. I….., hm…… I na tym chciałam skończyć. Ale… Czytaj dalej →

W paryskiej kamienicy pod adresem 8 Rue de l’Humanite mieszka siedem rodzin. Postanowili pozostać w Paryżu, pomimo, że wielu ich sąsiadów i znajomych uciekło z miasta tuż przed wybuchem pandemii. Trzymiesięczny lockdown zaczyna się jednak dawać we znaki wszystkim sąsiadom. Wpierw rodziny między sobą „skaczą sobie do gardeł”, obrzucają się pretensjami o wszystko. Potem w zasadzie wszyscy kłócą się ze sobą. Ale na koniec…. Pewnie się domyślacie, w końcu to komedia.

W filmie mamy przedstawicieli wszystkich frakcji i reakcji na pandemię. Hipochondryk zatruwający życie swojej rodzinie. Boi się każdego podmuchu powietrza, każdego oddechu. Nie pozwala nawet wychodzić psu na spacer. Bojąc się, że ten przyniesie wirusa do domu. Wszystko spryskuje płynami, nosi maseczki, rękawiczki, a nawet kombinezon. Mamy też w filmie koronasceptyka, uważającego, że to spisek najbogatszych. Czytaj dalej →

„Doktor Śmierć”, tak nazywano amerykańskiego lekarza Jacka Kevorkiana. Od lat 80. Opowiadał się on za eutanazją dla osób nieuleczalnie chorych, ale mogących podejmować świadome decyzje. Kevorkian oprócz propagowania eutanazji, walki o jej zalegalizowanie, był osobiście odpowiedzialny za czynny udział w ponad 130 tzw. „samobójstw wspomaganych”. Opracował również metody wykonywania eutanazji, które później wykorzystywał w swoich praktykach. Czytaj dalej →

Film czeski. Ostatnio mało słychać o tej kinematografii. Kiedyś miała się świetnie. Wspominałam ostatnio o pierwszych filmach Milosa Formana. Dziś o innym reżyserze, który był jednym z ważniejszych przedstawicieli czeskiej szkoły filmowej. Jiří Menzel – bo o nim mowa – debiutował w 1964 roku. Dwa lata później nakręcił folm „Pociągi pod specjalnym nadzorem”, za który otrzymał Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny. Na swoim koncie ma wiele filmów w tym nakręcony w 2006 roku „Obsługiwałem angielskiego króla” na podstawie powieści o tym samym tytule autorstwa Bohumila Hrabala. Czytaj dalej →

Coraz więcej  platform dodaje do swojego repertuaru starsze filmy i seriale. Zarówno klasyki z lat 60., 70. 80., jak i te bliższe sprzed 10-15 lat. Coraz częściej możemy przypomnieć sobie, lub obejrzeć po raz pierwszy filmy, które zyskały miano kultowych, albo były nagradzane, albo po prostu były świetnie zrealizowane i fajnie się je oglądało. Filmy ambitne, artystyczne lub czysto rozrywkowe. Filmy legendarnych twórców, aktorów, którzy zapisali się do historii kina. Ale nie tylko platformy streamingowe wracają do filmowej przeszłości. Również kina, robią specjalne pokazy. Po starsze filmy sięgają też kanały telewizyjne – te ogólnodostępne i płatne (wiem wiem tu zaraz pojawi się krytyka, reklamy, a jak już seans bez reklam to nie ta telewizja itp.. Ale filmoholik, taki zakręcony  – to dla obejrzenia dobrego filmu – nawet reklamy przetrzyma). Również wydawcy płyt DVD sięgają po klasykę.

Co mnie zachęciło do przeszukiwań platform i programów w poszukiwaniu filmów z przeszłości? To, że już znalazłam kilka perełek, o których pisałam m.in. na profilu na Facebook-u. Czytaj dalej →

„Czarna Wenus” reż. Abdellatif Kechiche (2010)

Film „Czarna Wenus” opowiada tragiczną historię Saartjie Baartman. Afrykanki, która została zmuszona do opuszczenia swojego domu i występów w różnych miejscach jako „osobliwy okaz”.

Saartjie Baartman urodziła się w Afryce ok. 1789 roku. W wieku ok. 18 lat zostaje sprzedana wraz z siostrami do farmy należącej do Hendricka Caesara. To u Caesara zainteresował się nią chirurg brytyjskiej marynarki wojennej Aleksander Dunlop. A dokładniej zainteresowała go budowa Saartjie nieznana Europejczykom: przerost bioder i pośladków i wystające wargi sromowe. Dunlop namówił Caesara na wyjazd do Anglii, w celu pokazywania Saartjie jako „osobliwego okazu” w różnych przybytkach. Czytaj dalej →

„What Happened, Miss Simone?” reż. Liz Garbus (2015)

Nina Simone amerykańska piosenkarka, autorka tekstów i pianistka. Jej marzeniem było zostać pierwszą czarnoskórą pianistką koncertową. Niestety marzenia nie udało się jej spełnić. Ale odnalazła się w muzyce na pograniczu jazzu, bluesa, rhythm and bluesa i soulu. Zaczęła występować jako pianistka i śpiewaczka w podrzędnych barach, by z czasem stać się wielką gwiazdą. Czytaj dalej →

„Joan Didion: Wszystko w rozpadzie” reż. Griffin Dunne (2017)

Dziś czas na drugą recenzję, zgodnie z zapowiedzią. Bohaterką dzisiejszej recenzji jest Joan Didion (1934) – eseistka, powieściopisarka, scenarzystka, dziennikarka. Przedstawicielka nurtu Nowego Dziennikarstwa. Bezkompromisowo opisywała Amerykę lat 60. i 70. szczególnie Kalifornię. Cześć artykułów, czy scenariuszy tworzyła wspólnie z mężem – również pisarzem – Johnem Gregorym Dunne’em. Czytaj dalej →

„Kierowca” reż. Jeremy Rush (2017) – mini-recenzja

Ostatnio wpisując w Netflix tytuł „60 sekund” wyskoczyły mi propozycje innych filmów z samochodami w roli głównej. I tak trafiłam na film z 2017 roku „Kierowca”. Opis mnie nie zachwycił. Fabuła nieskomplikowana, aktorzy nieznani, reżyser również. Po co to oglądać? Jakieś kino klasy „B”, a może „C”. Ale potrzebowałam obejrzeć coś mało skomplikowanego to stwierdziłam włączam. Niech się dzieje co chce. Może będą jakieś fajne pościgi. Czytaj dalej →

„Anthony Zimmer” (2005) vs. „Turysta” (2010)

Co lepsze oryginał przy przeróbka. Takie małe porównanie. Francja vs USA. W 2005 roku Jérôme Salle nakręcił film „Anthony Zimmer”. Anthony Zimmer to przestępca zajmujący się praniem brudnych  pieniędzy. Jest ścigany przez francuską policję oraz rosyjską mafię. Zimmer postanawia zmienić wygląd, aby tak zmylić swoich wrogów. Pozostaje tylko znaleźć sposób na uratowanie ukochanej – Chiary. Czytaj dalej →

„Brutalna siła” (1947) Reż. Jules Dassin

W rolach głównych wystąpili Burt Lancaster, Charles Bickford, Hume Cronyn.

Joe Collins (Burt Lancaster) odbywa karę w więzieniu Westergate. W celi przebywa z pięcioma innymi więźniami. Ponieważ jest niespokojnym duchem, ciągle wplątuje się w różne więzienne konflikty, co kończy się nieraz zamknięciem w izolatce. Joe nie chce się również przyporządkować rządom Kapitana Munsey’a, który faktycznie zarządza więzieniem, przez nieudolność oficjalnego Naczelnika. Czytaj dalej →

„Werdykt” (1982) – reż. Sidney Lumet

Subiektywny Dziennik Filmowy. Uwielbiam wracać do starszych filmów. I lubię znajdować w swojej przepastnej (no może nie aż tak bardzo przepastnej) filmotece małe lub duże perełki. I tak było tym razem. Na jednym z dysków znalazłam film z 1982 roku „Werdykt”. Film gwiazdorski. Za kamerą Sidney Lumet, współautorem scenariusza David Mamet. W rolach głównych Paul Newman, Charlotte Rampling, Jack Warden, James Mason. Klasyka jak się patrzy. Nic tylko wygodnie zasiąść przed ekranem i oglądać. Z całym szacunkiem dla współczesnych gwiazd, ale żadna z nich – według mnie – nie przykuwa uwagi widza jak gwiazdy sprzed lat.

Ale do rzeczy. Frank Galvin jest adwokatem. Kiedyś pracował dla wielkiej kancelarii, ale niestety nie potrafił się dostosować. Odszedł w niesławie, gdy został oskarżony o próbę nakłaniania członka ławy przysięgłych do wydania „odpowiedniego wyroku”. Oskarżenia co prawda zostały wycofane, ale Galvin nie odzyskał dawnej pozycji. Sporadycznie zajmuje się jakimiś sprawami, a tak poza tym zajmuje się piciem. Jedyny przyjaciel jaki mu pozostał to Mickey Morrissey, który podrzuca mu sprawę dotyczącą błędu lekarskiego. Czytaj dalej →

„Babcia Gandzia” (2012) – reż. Jérôme Enrico

Subiektywny Dziennik Filmowy. Długo zastanawiałam się co by tu obejrzeć w pierwszy dzień świąt. Cóż, do filmów świątecznych jakoś nie mam przekonania. Dlatego postawiłam na francuską komedię kryminalną „Babcia Gandzia” z 2012 roku. Zgorzkniała, wredna, nienawidząca ludzi, fatalna babcia, i matka, a do tego totalna rasistka. Tak po krótce można opisać Paulette – emerytkę, która po śmierci męża i upadku rodzinnej cukierni ma problemy finansowe. Nie ma często za co kupić jedzenia. Przez przypadek w jej ręce trafia paczka haszyszu. I tak rodzi się w jej głowie pomysł. Postanawia znaleźć szefa lokalnych dealerów, aby zacząć sprzedawać dla niego narkotyki. Kto przecież, będzie podejrzewał babcię? Czytaj dalej →

„Bal” (2020) – reż. Ryan Murphy

Subiektywny Dziennik Filmowy. W weekend postanowiłam się trochę zrelaksować. Oglądam zawsze „ciężkie” filmy więc tym razem poszłam w totalną rozrywkę (choć też poruszającą poważny problem), kompletnie nie w moim guście, ale z jedną z moich ulubionych aktorek. Na tapetę poszedł musical „Bal” dostępny na Netflix. To ekranizacja broadwayowskiego musicalu wyróżnionego nagrodą Drama Desk i nominacją do nagrody Tony. A o czym ten musical jest? Czytaj dalej →

„Gdyby ulica Beale umiała mówić” (2018) – reż. Barry Jenkins

Subiektywny Dziennik Filmowy. Dziś zupełnie inne klimaty i film „Gdyby ulica Beale umiała mówić” z 2018 roku. Lata 70. Nowy Jork. Dwójka zakochanych w sobie ludzi, szukających swojego miejsca na ziemi. Oboje dorastali razem, a ich miłość cały czas się rozwijała. W końcu postanowili być ze sobą.  Pewnego dnia on zostaje oskarżony o gwałt, którego nie popełnił. Ona w tym samym czasie dowiaduje się, że jest w ciąży. On za kratkami, ona walczy o jego uwolnienie. Czytaj dalej →

„Córka trenera” (2018) – reż. Łukasz Grzegorzek

Subiektywny Dziennik Filmowy. Skoro już jestem w temacie sportu i tenisa, to przypomniałam sobie, że nie tak dawno powstał polski film, którego akcja powiązana jest z tym sportem. Chodzi o „Córkę trenera” z 2018 roku. Ponieważ jest on dostępny na NETFLIX, to postanowiłam go sobie odświeżyć. (Tyle sportu w jeden tydzień to dawno nie miałam). „Córka trenera” opowiada o skomplikowanej – jak się okazuje – relacji pomiędzy ojcem i córką, a zarazem trenerem i zawodniczką. Maciej Kornet był przed laty zawodowym tenisistą, kiedy jego kariera się skończyła, rozpoczął planowanie życia swojej córki. Wymarzył sobie, że również ona zostanie zawodową tenisistką. Czytaj dalej →

„Borg/McEnroe. Między odwagą a szaleństwem” (2017) – reż. Janus Metz Pedersen

Subiektywny Dziennik Filmowy. Zimno na polu, siłownie zamknięte. Ruszać się nie chce. Wszyscy zachęcają do sportu i czynnego wypoczynku dlatego postanowiłam obejrzeć film o tematyce sportowej. A że kiedyś pasjonował mnie tenis ziemny, to sięgnęłam po film „Borg/McEnroe. Między odwagą a szaleństwem”, który znalazłam na NETFLIX. Z reguły filmy o tematyce sportowej pokazywały nam jak od „zera” zaczynała się czyjaś kariera.  Albo jak sportowiec wszystko stracił i poznajemy go już na dnie z którego oczywiście się odbija. I tutaj wkracza film o historycznym finale turnieju w Wimbledonie, który odbył się w 1980 roku. Czytaj dalej →

„Niebo” (2002) – reż. Tom Tykwer

Subiektywny Dziennik Filmowy. Dziś obejrzała kolejny film z Cate Blanchett dostępny na HBO GO.  Filmy Krzysztofa Kieślowskiego zawsze trafiały w moje gusta i pomimo, że reżyser poruszał w nich trudne tematy robił to – jak dla mnie – w sposób przystępny. Kieślowski zostawił po sobie trzy scenariusze napisane razem z Krzysztofem Piesiewiczem. Jeden z nich w 2002 roku zrealizował Tom Tykwer, kręcąc film „Niebo”. W rolach głównych wystąpili Cate Blanchett i Giovanni Ribisi. Młoda kobieta Philippa traci męża, który zmarł po zażyciu narkotyków. Czytaj dalej →

„Adwokat” (2013) – reż. Ridley Scott

Subiektywny Dziennik Filmowy. Przeglądanie domowej filmoteki ciąg dalszy. Dziś trafiłam na film „Adwokat”, który wyreżyserował Ridley Scott. Zachętą do obejrzenia filmu był reżyser, ale również gwiazdorska obsada: Michael Fassbender, Brad Pitt, Penélope Cruz, Cameron Diaz, Javier Barden (nie do poznania). Młody Adwokat, obraca się wśród handlarzy narkotyków, z którymi utrzymuje nie tylko zawodowe kontakty, ale i też prywatne. Coraz bardziej zaczyna mu imponować życie jakie prowadzą jego klienci. Pieniądze, bujne życie, podróże. Chcąc im dorównać, oraz chcąc zaimponować swojej dziewczynie postanawia „zainwestować” pieniądze w jednym z biznesów kartelu. Czytaj dalej →

„Idol” (1966) reż. Satyajit Ray

Subiektywny Dziennik Filmowy. Czy warto sięgać po klasykę i to z Azji. Warto. Chociażby po to, aby przekonać się, że w Indiach powstają filmy nie tylko w stylu „bollywood”. Trafiłam na film z lat 60., a dokładnie z 1966 roku – „Idol”, który wyreżyserował Satyajit Ray. Film ten można określić indyjskim kinem drogi. Główny bohater – gwiazda kina – udaje się w podróż do Dehli po odbiór nagrody. Jako środek lokomocji wybiera pociąg. Czytaj dalej →

„Generał della Rovere” (1959) – reż. Roberto Rossellini

Subiektywny Dziennik Filmowy. Klasyka kina. Neorealizm włoski. Wczoraj sięgnęłam do domowej filmoteki. W roku 1959 Roberto Rossellini wyreżyserował film „Generał della Rovere”. W roli głównej wystąpił inny  świetny włoski reżyser Vittorio De Sica. Victorio Emanuele Bardone „Grimaldi” próbuje jakoś przetrwać II Wojnę Światową. Jest oszustem i nałogowym hazardzistom. Nie potrafi żyć inaczej. Decyduje się na współpracę z pułkownikiem SS. Czy jest już całkowicie stracony? Czy ostatecznie „zaprzedał duszę diabłu”, aby tylko móc przeżyć w spokoju do końca wojny? Czytaj dalej →

„Kobieta w oknie” (1944) reż. Fritz Lang

Subiektywny Dziennik Filmowy. Przeglądanie domowej filmoteki ciąg dalszy. Dziś trafiłam na amerykański film z 1944 roku „Kobieta w oknie”, który wyreżyserował Fritz Lang. A w roli głównej wystąpił niezapomniany Edward G. Robinson. Lubię wracać do filmów sprzed lat. A szczególnie do tych z lat 30. – 40. Miały swój niezapomniany klimat. I jak dziś można powiedzieć prostotę w realizacji. Bez efektów wizualnych, fajerwerków można było nakręcić trzymający w napięciu kryminał. I tak jest i w tym wypadku. Profesor psychologii zostaje „słomianym wdowcem”. Jego żona wyjeżdża na wakacje. On sam udaje się na spotkanie z przyjaciółmi do „męskiego klubu dla dżentelmenów”. Gdy wychodzi z klubu, lekko pijany, zatrzymuje się przed jedną z wystaw sklepowych. Przyciąga go stojący tam portret kobiety. W pewnym momencie ta sama kobieta ukazuje się Profesorowi w odbiciu okna. I tak nawiązują relację, a nawet w pewnym sensie romans. A następnie Profesor zostaje wciągnięty w morderstwo. Musi wybrać czy pomóc swojej ukochanej i tym samym złamać swoją karierę, czy też uciec jak najdalej i próbować zapomnieć. Jaką drogę wybierze prostolinijny i nieśmiały profesor? Fritz Lang pokazał w tym filmie co potrafi. Pomimo, iż jego kariera w USA różnie się toczyła, ten film zaliczam do bardzo udanych. Edward G. Robinson, którego pamiętam z ról przede wszystkim gangsterów – świetnie wpasowuje się w rolę skromnego Profesora. Czasami ten film powtarzają na TVP Kultura. Może uda się wam go obejrzeć. Polecam.

Pozdrawiam

Gosia Stanek

„Spotlight” (2015) reż. Tom McCarthy

Subiektywny Dziennik Filmowy. W zakamarkach domowej filmoteki znalazłam film „Spotlight” z 2015 roku, który wyreżyserował Tom McCarthy. Boston 2002 rok. Dziennikarze gazety „Boston Globe” pod wpływem nowego redaktora naczelnego zajmują się śledztwem dotyczącym seksualnego wykorzystywania dzieci przez księży. Początkowo dziennikarze są sceptyczni, ale kiedy coraz bardziej zagłębiają się w temat, na jaw wychodzą przerażające i szokujące informacje. Czytaj dalej →

„Ocean’s 8” (2018) – reżyseria: Gary Ross

Co powiecie na damską odmianę serii Ocean’s? Tak, tak w 2018 roku powstała kobieca wersja w gwiazdorskiej obsadzie. Główną bohaterkę Debbie Ocean – siostra zmarłego Danny’ego Ocean’a – gra Sandra Bullock, a partnerują jej Cate Blanchett, Anne Hathaway, Rihanna, Helena Bonham Carter, Sarah Paulson, Awkwafina, Mindy Kaling. W rolach drugoplanowych też gwiazdy m.in. Dakota Fanning czy Elliott Gould. Czego chcieć więcej!? Film warto zobaczyć już dla samej obsady.

Ale zacznijmy od początku z więzienia wychodzi Debbie Ocean, jej wspólnik w „interesach” wystawił ją i na dodatek poszedł na współpracę z policją, zwalając całą odpowiedzialność na Debbie. Po pięciu latach, ośmiu miesiącach, 12 dniach odsiadki Debbie ma tylko jedno w głowie – obmyślony w każdym calu napad stulecia. Czytaj dalej →

Zaćma (2016) reż. Ryszard Bugajski

Tym razem obejrzałam film w TV i wybrałam polską produkcję ”Zaćma” Ryszarda Bugajskiego. Słynna w latach 50. Prokurator Julia Brystygier chce spotkać się z Prymasem Wyszyńskim. Od początku zadajemy sobie pytanie po co? Czyżby to miała być jakaś prowokacja? Czy też Pani Prokurator – będąca już na emeryturze – dostrzegła to kim była, co robiła i szuka odkupienia? Film kameralny, w zasadzie rozgrywający się wśród 4 osób: Pani Prokurator, Ksiądz Cieciorka, Siostra Benedykta i Prymas Wyszyński. Czytaj dalej →

Festiwal w Cannes (2001) – reż. Henry Jaglom

Amerykański reżyser kina niezależnego Henry Jaglom w 2001 roku nakręcił film „Festiwal w Cannes”. Jego akcja rozgrywa się podczas festiwalu w 1999 roku. Akcja filmu przeplatana jest faktycznymi zdjęciami z festiwalu. Widzimy wiec paradujące na czerwonym dywanie gwiazdy, czy życie festiwalu od kuchni. A między tymi ujęciami poznajemy nasze bohaterki. Pierwsza to francuska gwiazda filmowa Millie Marquand – już dawno zapomniana, otrzymująca propozycje grania „matek”. Przyjeżdża na festiwal ponieważ ma nadzieję, że otrzyma jakąś ciekawą rolę. Druga z nich to znana amerykańska aktorka Alice Palmer, która chce na festiwalu znaleźć sponsorów i producenta dla swojej niezależnej produkcji i debiutu reżyserskiego. Poznajemy też Blue – amerykańską początkującą aktorkę, która przyjeżdża na festiwal prezentować swój niskobudżetowy i niezależny film. Czytaj dalej →

Argentyna, Argentyna (2014) – reż Carlos Saura

Tym razem sięgnęłam po film dokumentalny w reżyserii Carlosa Saury „Argentyna, Argentyna” z 2014 roku. To kolejny – po filmach „Fado”, „Tango” czy „Flamenco – film „turystyczny” tego reżysera. Wielka hala, studio. Najpierw towarzyszymy technikom w ustawieniu świateł, sceny, scenografii i strojeniu instrumentów. Czytaj dalej →

Zamknąć za sobą drzwi (1987) – reż. Krzysztof Szmagier, Krzysztof Prymek

Domowa Filmoteka. Obecny czas, kiedy zalecane jest siedzenie w domu, można wykorzystać na nadrobienie filmów. Dlatego sięgnęłam do domowej filmoteki i wróciłam do oglądania filmów w TV. Zapraszam 😊

Do mojego DVD wpadła płyta z jednym z pełnometrażowych odcinków serii „07 zgłoś się”. W 1987 roku został zrealizowany odcinek wyświetlany w kinach pod tytułem „Zamknąć za sobą drzwi”. Głównym bohaterem nie jest tym razem Porucznik Sławomir Borewicz. Czytaj dalej →

„Ostre cięcia” (2005)

Costa-Gavras to reżyser znany europejskiej, a szczególnie polskiej publiczności z filmu „Mała Apokalipsa” z 1992 roku. Film był swobodną adaptacją powieści o tym samym tytule, której autorem był Tadeusz Konwicki. Tym razem przeglądając swoją filmotekę, trafiłam na inny film tego reżysera – zrealizowany w 2005 roku – „Ostre cięcia”.

Costa-Gavras porusza w swoim filmie tematy bezrobocia i restrukturyzacji. W dzisiejszych czasach od czasu do czasu słyszymy o licznych zwolnieniach w zakładach, ale nie używa się już raczej słów restrukturyzacja, tylko wszystko rozgrywa się w ramach „zwiększania produktywności”. Czy nie brzmi to lepiej? Czytaj dalej →

Sabrina (1954) reż.  Billy Wilder

Czar Starego Kina. Humphrey Bogart i Audrey Hepburn, niezapomniane gwiazdy, duet marzenie. Oboje spotkali się na planie komedii romantycznej „Sabrina” z 1954 roku, który wyreżyserował Billy Wilder.

Sabrina (Audrey Hepburn) jest córką szofera pracującego dla rodziny milionerów Larrabee. Pan Larrabee ma dwóch synów: młodszego – Davida (William Holden), utracjusza i kobieciarza oraz starszego –  Linusa (Humphrey Bogart), który zarządza rodzinną firmą i majątkiem. Czytaj dalej →