Krakowski Festiwal Filmowy już się zbliża i to wielkim krokami. Początek w niedzielę 29.05. W tym roku będzie można zobaczyć filmy w ramach Międzynarodowy konkurs dokumentów muzycznych DocFilmMusic. To moja ulubiona kategoria. I już nastawiam się na obejrzenie wszystkich filmów. Ale jak zwykle życie zweryfikuje plany ? Jednak pomarzyć zawsze można. A co zobaczymy w tym roku? Sięgnijmy po materiały prasowe:
Pierwszy w całości żeński zespół trash-metalowy z Libanu, Cesária Évora jakiej nie znacie, dziesięcioletni geniusz fortepianu z Gruzji, opowieść o powstawaniu “Skrzypka na dachu” i pandemiczna opera – to tylko niektóre z tematów jakie poruszyli twórcy filmów zakwalifikowanych do prestiżowego konkursu dokumentów DocFilmMusic. Opera dokumentalna, musical, kino kontemplacyjne – filmowo-muzyczne dokumenty z najróżniejszych zakątków świata jak zawsze zaskoczą zarówno treścią, jak i formą.
“DocFilmMusic, wychodząc daleko poza tradycyjne relacje z koncertów, potwierdza co roku jak wiele możliwości daje ten rodzaj filmu dokumentalnego” – podkreśla Krzysztof Gierat, dyrektor Krakowskiego Festiwalu Filmowego. – “Różnorodność muzycznych gatunków i filmowych form, bohaterowie, którzy odnieśli światową sławę i tacy, których odkryjemy przed festiwalową publicznością. Cieszę się, że wśród tegorocznych filmów znalazły się aż dwie polskie produkcje, wykorzystujące niezwykle umiejętnie środki wyrazu filmowego”.
“Cesária Évora” to intymna podróż przez burzliwe życie bosonogiej diwy z Wysp Zielonego Przylądka, na którą składają się niepublikowane dotychczas materiały i wypowiedzi najbliższych jej osób. Od życia w ubóstwie i depresji po ogromny sukces, który przyszedł dopiero kiedy Évora skończyła 50 lat.
“Droga skrzypka na duży ekran” dokumentuje powstanie jednego z najważniejszych musicali w historii kinematografii: „Skrzypka na dachu”, który w 2021 roku skończył 50 lat. Twórcy filmu (m.in. Norman Jewison, John Williams, Topol) zdradzają kulisy i wyjaśniają poszczególne etapy produkcji, które złożyły się ostatecznie na niesamowity sukces filmu.
“Jan Kapr. Opera dokumentalna” to nietypowa biografia czeskiego kompozytora Jana Kapra – postaci tyleż barwnej, co i kontrowersyjnej (za twórczość nagrodzony przez Stalina). Kolejne etapy z jego życia wyśpiewuje chór, a tło ilustracyjne stanowią m.in. niepublikowane dotychczas archiwalia, na które składają się nagrania audio i wideo, listy, dokumentujące zarówno poważne, jak i beztroskie lata życia jednego z muzycznych pionierów z Czech.
O jednym z najważniejszych muzyków z Izraela opowiada natomiast film “Shlomo Bar. Musical dokumentalny”, który poprzez kompilację archiwalnych i współczesnych nagrań koncertowych przeprowadza nas przez pełne etnicznej muzyki, ale i osobistych dramatów życie charyzmatycznego artysty Shlomo Bara, którego krakowscy widzowie dobrze znają choćby z koncertów w ramach Festiwalu Kultury Żydowskiej.
Na osobowość muzyczną wyrasta bohater filmu “Atonalny blask”. Dziesięcioletni Tsotne Zedginidze pochodzi z Gruzji, gdzie mieszka z babcią, która pełni rolę jego opiekunki, a jednocześnie nauczycielki gry na fortepianie i mentorki. Chłopiec nie tylko gra wykazując się olbrzymim talentem, ale też sam komponuje już własne utwory i występuje w kraju i za granicą. W historię o dorastaniu młodego geniusza wpisana jest skomplikowana sytuacja rodzinna.
Życie pianistek dokumentuje również film “Blisko siebie”. Wyjątkowy duet stanowią siostry bliźniaczki Cavallini, które zasłynęły wspólnymi występami, wzbudzając zachwyt w Argentynie, ale i Stanach Zjednoczonych. Aktualnie 91-letnie kobiety mieszkają razem w małym apartamencie w Buenos Aires, który zajmuje okazały fortepian i okazałe porcelanowe lalki. Wśród artefaktów z przeszłości rozwija się pełna napięć i serdeczności relacja niezwykłych artystek.
Wyjątkowo głośno i mrocznie stanie się za sprawą zespołu Slave to Sirens, o którym opowiada dokument “Syreny”. To pierwszy zespół grający metal na Bliskim Wschodzie, składający się wyłącznie z kobiet. W konserwatywnym Libanie dziewczyny nie tylko walczą o to, by móc występować ze swoim uznawanym za szatański repertuarem, ale też mierzą się z problemem dyskryminacji osób LGBT i problemami wewnątrz zespołu.
“Paraíso” to zbiorowy portret rozśpiewanych mieszkańców Rio de Janeiro. Po zachodzie słońca, w romantycznej scenerii ogrodów przy byłym pałacu prezydenckim, spotykają się seniorzy. Przy akompaniamencie instrumentów snują wspólnie muzyczne opowieści o życiu i miłości, do chwili, kiedy pandemia brutalnie zniszczy ich raj.
O wpływie pandemii na branżę muzyczną opowiada dokument “Szalone dni”, w którym Holenderska Opera Narodowa mierzy się z wystawieniem “Wesela Figara”, dbając jednocześnie o zachowanie wszystkich zasad bezpieczeństwa, co wiąże się również z brakiem publiczności.
W tegorocznej edycji Krakowskiego Festiwalu Filmowego wśród filmowo-muzycznych dokumentów z całego świata o prestiżowy Złoty Hejnał rywalizować będą dwie polskie produkcje: przepięknie filmowane “30 lat wymówek” Armanda Urbaniaka i pełen świetnych archiwaliów dokument Roberta Kaczmarka “Zbigniew Seifert. Przerwana podróż”.
Nietuzinkowym bohaterem filmu “30 lat wymówek” jest Michał “Gier” Giercuszkiewicz, perkusista zespołu Dżem, współtwórca kultowej płyty “Cegła”, który z powodu uzależnienia od heroiny i narkotycznej przyjaźni z Ryśkiem Riedlem, porzuca rodzinny Śląsk i udaje się w Bieszczady, gdzie żyje w samotności na tratwie własnej konstrukcji. Poznajemy go w momencie, gdy dostaje propozycję wydania autorskiej płyty od legendarnej wytwórni Metal Mind Productions. Jest to wznowiona propozycja sprzed 30 lat! Czy Gier tym razem wykorzysta szansę nagrania dzieła życia?
Tytułowego bohatera dokumentu “Zbigniew Seifert. Przerwana podróż” nie trzeba przedstawiać fanom jazzu. Poznajemy jednego z najgenialniejszych muzyków wszech czasów, śledząc jego losy – od Krakowa i miejsc związanych z jego dorastaniem – rodzinnym domem i Akademią Muzyczną, krakowskich piwnic i klubów, przez Europę, aż do USA, gdzie umiera przedwcześnie w wieku zaledwie 33 lat w 1979 roku. Film wypełniają dźwięki Seiferta, stylizowane na lata 60-te animacje, a także wspomnienia jego najbliższych, jak również wybitnych postaci światowego jazzu.
Pełna lista filmów zakwalifikowanych do międzynarodowego konkursu DocFilmMusic:
- “30 lat wymówek” / “30 Years of Quitting”, reż. Armand Urbaniak, 74’, Polska 2022
- “Atonalna łuna” / “Atonal Glow”, reż. Alexander Koridze, 67’, Gruzja 2021
- “Blisko siebie” / “Near and Dear”, reż. María Alvarez, 81’, Argentyna 2021
- “Cesária Évora”, reż. Ana Sofia Fonseca, 93’, Portugalia 2022
- “Droga skrzypka na duży ekran” / “Fiddler’s Journey to the Big Screen”, reż. Daniel Raim, 88’, USA 2022
- “Jan Kapr. Opera dokumentalna” / “Kapr Code”, reż. Lucie Králová, 91, Czechy, Słowacja 2022
- “Paraíso”, reż. Sergio Tréfaut, 85’, Portugalia, Francja 2021
- “Shlomo Bar. Musical dokumentalny” / “Shlomo Bar – a Musical Documentary”, reż. Gilad Inbar, 56’, Izrael 2021
- “Syreny” / “Sirens”, reż. Rita Baghdadi, 78’, USA, Liban 2022
- “Szalone dni. Premiera w pandemii” / “Crazy Days – or Making an Opera in Pandemic Times”, reż. Sanne Rovers, 66’, Holandia 2022
- “Zbigniew Seifert. Przerwana podróż” / “Zbigniew Seifert. Interrupted Journey”, reż. Robert Kaczmarek, 80’, Polska 2021
Pozdrawiam i zapraszam na festiwal
Gosia Stanek